Ymateb Dyfodol i Gwilym Owen

Dyma ein ymateb, sydd wedi ymddangos yng ngholofn llythyrau ‘Golwg’ yn eu rhifyn cyfredol (Ionawr 29 2015)

Annwyl Olygydd,
Diolch i Gwilym Owen am roi cyfle i ni egluro iddo am waith Dyfodol i’r Iaith (Golwg 22/1/2015).
Cafodd Dyfodol i’r Iaith ei sefydlu yn grwpio lobio cyfansoddiadol ddwy flynedd a hanner yn ôl, yn niffyg grŵp o’r fath yng Nghymru. Mae gan nifer o gyrff mewn meysydd eraill grwpiau lobio cyfansoddiadol, yn sgil datblygiad democratiaeth yng Nghymru, a daeth yn hen bryd i’r Gymraeg gael ei chynrychioli.
Yn ystod y ddwy flynedd gyntaf o’i bodolaeth, bu’r mudiad yn ymwneud yn gyson â swyddogion a gwleidyddion llywodraeth ganol a lleol, yn ymateb i fyrdd o ymgynghoriadau, ac yn ymddangos o flaen gwahanol bwyllgorau, gan geisio cynnig polisïau iaith wedi’u seilio ar egwyddorion cydnabyddedig cynllunio iaith.
Fel y mae Gwilym Owen yn ei ddeall, mae angen i’r ymdrechion o blaid y Gymraeg gamu i feysydd y tu hwnt i enillion statws, ac mae angen defnyddio sawl dull i fynd â’r maen i’r mur. Mae lobio yn un o’r dulliau hyn.
Mae Gwilym Owen yn gwybod, gystal â ni, bod bwlch wedi’i adael gyda diflaniad Bwrdd yr Iaith. Er iddo fod ar brydiau’n ddi-ddannedd, a heb rym mewn rhai meysydd allweddol i’r Gymraeg, yr oedd, serch hynny, yn rhoi arweiniad creadigol mewn sawl cyfeiriad. Collwyd hyn, a cheir erbyn hyn fod y llywodraeth yn gweithredu’n ddoeth ar brydiau, ond bryd arall yn ddigyfeiriad.
Daeth yn glir bod angen corff i gyfeirio a chydlynu polisïau o fewn y llywodraeth a chorff allanol hefyd a all warchod y Gymraeg pan ddaw’n fater o apeliadau cyfreithiol. Tuag at hyn y bydd Dyfodol i’r Iaith yn gweithio yn ystod y misoedd nesaf, gan lunio yr un pryd gynllun iaith i Gymru a fydd yn addas i’r llywodraeth ei ddilyn.
Bydd pwyslais y cynllun ar greu hinsawdd a sefyllfaoedd a fydd yn hyrwyddo’r defnydd o’r Gymraeg, boed hynny yn y cartref, yn y gymuned neu yn y gwaith.
Mae gennym eisoes 250 o aelodau a chefnogwyr, sy’n cyfrannu’n hael i gynnal dwy swydd ran amser. Ni ragwelwn wastraffu arian ar bencadlys, yn ôl dymuniad Gwilym Owen, ond wrth ddyblu aelodaeth eleni, rydyn ni am i’r swyddi fod yn amser llawn ac am sefydlu swyddfa a fydd wedi’i lleoli, mae’n debyg, yn hwylus i’n swyddogion.
Os yw Gwilym Owen am ymuno â ni, mae croeso iddo fynd i’n gwefan: www.dyfodol.net. Croeso i bawb, wrth gwrs. Yno fe welir enwau ein swyddogion ac aelodau’r Bwrdd. Mae’r rhain i gyd yn gweithio’n gwbl wirfoddol.
Caiff Gwilym Owen weld yno hefyd fraslun o’n gweithgareddau dros y ddwy flynedd diwethaf, gan gynnwys ym maes addysg, y cyfryngau, cymunedau, cynllunio, cynllunio ieithyddol, yr economi, iechyd a thai.
Yn gywir,
Heini Gruffudd
Cadeirydd

Araith Simon Brooks ar ran Dyfodol i’r Iaith yng Ngwrthdystiad Caernarfon, 24 Ionawr 2015

Simon Brooks yn rali cartrefi cymunedol gwynedd 2Araith Simon Brooks ar ran Dyfodol i’r Iaith, gwrthdystiad Caernarfon, 24 Ionawr 2015 yn erbyn Cartrefi Cymunedol Gwynedd.

Diolch yn ofnadwy i Siân Gwenllian am ei safiad yn y mater hwn. A fo ben bid bont, a diolch ichi hefyd, Siân, am fod yn barod i bontio â mudiadau eraill yn y rhan yma o’r byd.

Yn fy marn i, y peth gorau a wnaeth Gwynedd erioed oedd normaleiddio’r iaith Gymraeg. Yr hen Gyngor Dosbarth Dwyfor a Chyngor Gwynedd heddiw – y cynghorau yn y gogledd-orllewin a wnaeth hi’n hanfodol fod eu swyddogion yn medru Cymraeg, ac yn medru Saesneg hefyd wrth gwrs, ac a fabwysiadodd y Gymraeg yn iaith fewnol eu gweithgareddau a’r gweithdrefnau.

Os bydd haneswyr yn y dyfodol yn gofyn beth oedd y peth mwyaf chwyldroadol ac arloesol a ddigwyddodd ym maes iaith yng Nghymru yn yr ugeinfed ganrif, rwy’n siwr y byddan nhw’n ateb polisi iaith llywodraeth leol yng Ngwynedd.

Oherwydd Gwynedd ydi’r unig le yng Nghymru sydd wedi trin y Gymraeg fel mae’r Saesneg yn cael ei thrin yn Lloegr, a’r Swedeg yn Sweden, a’r Ffrangeg yn Québec, a’r Fasgeg yng Ngwlad y Basg, sef fel iaith ddiofyn, ddigymell mae disgwyl i bob cangen o fyd gwasanaethau cyhoeddus ei gwybod a’i defnyddio, efo’r cyhoedd ac ymysg ei gilydd.

Dyma un o’r prif resymau, efallai’r prif reswm, pam fod y Gymraeg wedi dal ei thir yn well yng Ngwynedd nag yn unman arall.

Oherwydd os ydych chi am gadw iaith leiafrifol, mae’n rhaid ichi roi’r iaith honno ynghanol yr economi. Ac mae polisi iaith Gwynedd wedi rhoi bri economaidd ar y Gymraeg a’r anogaeth angenrheidiol er mwyn i bobl ei dysgu, ac wedi rhoi hyder hefyd yn llafar siaradwyr Cymraeg, trwy fod yr iaith yn cael ei defnyddio’n broffesiynol.

A’r polisi yma sydd wedi rhoi cyd-destun i bolisi addysg y sir o gael ein plant yn ddwyieithog, yr unig sir yng Nghymru sy’n cymryd o ddifrif yr angen i wneud hynny. Oherwydd os ydi’r Gymraeg yn hanfodol yn y farchnad swyddi leol, gall pawb weld bod diben i’w plant ei meistroli hi.

A’r polisi yma o normaleiddio’r iaith Gymraeg sy’n peri fod yna gymunedau yng Ngwynedd ble mae canran y siaradwyr Cymraeg yn uwch na’r ganran o’r boblogaeth a aned yng Nghymru. Hynny ydi, nid iaith gul yn perthyn i un grŵp ethnig yng Ngwynedd ydi’r Gymraeg, ond iaith amlethnig sy’n perthyn i bobl sydd wedi symud i mewn hefyd, am fod llawer ohonynt wedi dysgu Cymraeg am mai hi ydi iaith arferedig y gymdeithas a’r gweithle.

Yng Ngwynedd, y Gymraeg, os ca i ddwyn ymadrodd o Québec, ydi’r “iaith gyhoeddus gyffredin”. A Gwynedd ydi’r unig le yng Nghymru ble mae hyn yn wir ar hyn o bryd. A does yna ddim byd plwyfol ynglŷn â datgan hynny. Oherwydd am ei bod yn wir am lywodraeth leol yng Ngwynedd, mae ’na obaith y gallwn ni ei chael hi’n wir yng Ngheredigion, Sir Gâr ac Ynys Môn hefyd.

Waeth inni fod yn onest ddim, rhan o fyd gwasanethau cyhoeddus yng Ngwynedd ydi Cartrefi Cymunedol Gwynedd.

A’r hyn mae Cartrefi Cymunedol Gwynedd yn ei ddatgan gyda’u polisi newydd sy’n cynnig cyflogi Cyfarwyddwyr na fedrant iaith y sir ydi nad Cymraeg fydd iaith gyhoeddus gyffredin Gwynedd mwyach. Nid Cymraeg sydd i’w defnyddio rhwng pobl Gwynedd â’i gilydd yn eu swyddi bob dydd, ond Saesneg.

Polisi Ukip wedi ei fewnforio i mewn i’r ardal yma ydi hwn. Dweud mai un iaith, ac un iaith yn unig, gaiff fod yn iaith ddinesig ym Mhrydain, ac nid ein hiaith ni ydi honno.

Nid yn ein henw ni. Ac nid heb inni godi’n llais yn erbyn penderfyniad o’r fath.