HYRWYDDO’R GYMRAEG A SICRHAU CYDRADDOLDEB HIL: NID MATER O “UN AI / NEU”.

Mae Dyfodol i’r Iaith wedi galw am drafodaeth genedlaethol ar gysoni hyrwyddo’r Gymraeg gyda’r angen i sicrhau cydraddoldeb hil. Daw’r galw hwn yn sgil yr ymateb i’r adroddiad diweddar ar y cyfleoedd a roddir gan Gyngor y Celfyddydau ac Amgueddfeydd Cymru i bobl dduon a phobl o liw.

Yn y wasg (a’r wasg Saesnig yn enwedig) adroddwyd y casgliadau fel cyhuddiad yn erbyn y Gymraeg, fel petai’r gofynion ieithyddol yn rhwystro amrywiaeth a chydraddoldeb yn y sectorau hyn.

Dywedodd Heini Gruffudd, Cadeirydd Dyfodol:

“Roedd dehongliad y wasg o’r adroddiad hwn yn bryfoclyd a chwbl wallus, gan awgrymu nad oes modd i berson du neu berson o liw allu siarad na dysgu’r Gymraeg. Gwyddom, wrth gwrs, mai ffwlbri llwyr a sarhaus yw’r fath awgrym a bod angen mwy o gyfleoedd addas a hyblyg i bawb gael dysgu’r Gymraeg.

Nid mater o ddewis a dethol na blaenoriaethu yw hyrwyddo’r Gymraeg a sicrhau cydraddoldeb hil: mae’n rhaid i’r ddau fynd law yn llaw os ydym am i’r iaith ffynnu a chyfoethogi drwy ddod yn gyfrwng i ystod eang o brofiadau.

Nid yw Llywodraeth Cymru’n rhydd o’r camsyniad hwn ychwaith. Wrth osod y cwricwlwm hanes, maent wedi penderfynu (yn gywir) rhoi sylw i hanes pobl dduon a phobl o liw yng Nghymru, ond wedi gwrthod y gofyn i ddysgu am hanes Cymru. Unwaith eto, nid mater o un ai / neu ydi hwn. Mae hanes ein gwlad yn allweddol i’n dealltwriaeth o’r presennol a heb gyd-destun hanes Cymru, yna fe amddifadir hanes pobl dduon ein cenedl o gyd-destun sy’n allweddol i ddealltwriaeth o’r hanes hwnnw.”

Cydraddoldebau a’r Gymraeg

Cydraddoldebau a’r Gymraeg

Mae adroddiad gan yr Welsh Anti-Racist Union yn dod i’r casgliad fod gweithdrefnau a pholisïau Cyngor Celfyddydau Cymru ac Amgueddfa Cymru yn systemaidd hiliol ac yn gosod rhwystrau i gyfranogaeth pobl dduon a phobl o liw i’r celfyddydau a diwylliant yng Nghymru. Mae adroddiad o’r fath yn bwysig ac amserol, ac yn mynd i’r afael ag anghydraddoldebau mewn dau faes sydd ond yn gallu ffynnu drwy annog amryfalwch safbwynt a phrofiad.

Gresyn, fodd bynnag, bod y modd y cyflwynwyd ac adroddwyd y casgliadau hyn yn arddel y camsyniad nad yw pobl dduon neu bobl o liw yn gallu na dymuno siarad y Gymraeg. Gwaeth fyth, mae’r ymateb hwn gosod buddiannau dau grŵp lleiafrifol (pobl dduon a siaradwyr y Gymraeg) yn erbyn ei gilydd, heb dderbyn fod hyn yn ddeuoliaeth cwbl ffals. Hynny yw, sgil y mae modd ei ddysgu yw’r Gymraeg: mae pobl o bob cefndir ethnig eisoes yn gallu’r Gymraeg a, phwysicach byth, y mae angen paratoi mwy o gyfleoedd addas a hyblyg i bobl o bob cefndir gael dysgu’r iaith.

Eironi’r adroddiad angenrheidiol hwn yw bod ymateb y wasg iddo’n pwysleisio’n ddieithriad y Gymraeg fel rhwystr i gyfranogaeth, gan anwybyddu canrifoedd o ideoleg anghyfiawn sydd yn gwbl anghysylltiedig â’r ymdrechion i ennill hawliau sifil i’r Gymraeg.

Credwn ei bod yn hen bryd cychwyn trafodaeth eang ar sut i gydbwyso a chyfuno cydraddoldeb hil (a’r holl gydraddoldebau eraill) ag anghenion yr iaith Gymraeg ym mywyd cyhoeddus y genedl. Mae’n dorcalonnus nodi ei bod yn llawer haws gwneud bwgan o leiafrif arall yn hytrach na herio’r statws quo.

 

CYSYLLTU DYFODOL Y BLANED A DYFODOL EIN CYMUNEDAU

Yn dilyn yr adroddiadau fod cwmni a leolir yn adeilad y Shard yn Llundain wedi prynu ffermydd yn Sir Gaerfyrddin i’w troi’n goedwigoedd er mwyn cipio carbon, mae Dyfodol i’r Iaith yn galw ar Lywodraeth Cymru i fabwysiadu polisïau amgylcheddol cynhwysfawr sydd, yn unol ag egwyddorion Deddf Lles Cenedlaethau’r Dyfodol, yn gwarchod cymunedau’n ogystal â’r blaned.

Ar ran Dyfodol, dywedodd Cynog Dafis:

“Llosgi tanwydd ffosiledig heb os nag oni bai sy’n bennaf gyfrifol am gynhesu byd-eang, ac wrth dderbyn bod angen mwy o fforestydd i gadw carbon, mae’n sefyllfa druenus bod cwmnïau mawr yn ceisio gwyrdd-olchi’r dinistr hwn drwy hawlio grantiau a phroffid ar draul cymunedau Cymreig, eu diwylliant a’u hasedau.

Byddwn yn galw felly ar i’r Llywodraeth gofio’r egwyddorion a osodir yn Neddf Lles Cenedlaethau’r Dyfodol a derbyn bod cynaladwyedd yn seiliedig ar ystyriaeth o’r amgylchedd, cymunedau a rôl allweddol yr economi. Dylid llunio polisïau sy’n gwarchod ffyniant cymunedau yn hytrach na gwerthu asedau lleol i’r sawl sydd, drwy eu trachwant yn bennaf gyfrifol am sefyllfa ansicr y blaned.

Mynnwn fod y Llywodraeth yn llunio polisïau sy’n wirioneddol gynaliadwy, gan weithio law yn llaw â chymunedau gwledig i warchod eu perchnogaeth o’r tir a sicrhau defnydd ohono sy’n dal carbon neu’n garbon-niwtral. Mae yng Nghymru gyfoeth o arbenigwyr Ecoamaeth, sydd yr un mor wybodus am anghenion y blaned â chyfraniad y sawl sy’n cynhyrchu bwyd ac anghenion yr economi leol. Dyma’r math o arbenigedd eang a chytbwys sydd ei angen er mwyn llunio polisi ac nid rhygnu ar hyd yr hen drywydd trychinebus o roi bri i fuddiannau’r sawl sy’n bennaf gyfrifol am y difrod.”